Er zijn twee verschillende definities van het begrip dyslexie. Bij de ene definitie gaat het om het feit dat kinderen horen tot de 6,7% zwakste lezers. Die diagnose kan alleen gesteld worden door de zorginstellingen op het gebied van dyslexie. Voordat die diagnose gesteld kan worden moet een kind eerst op school driemaal tot de zwakste lezers (E-score) behoren. Die leeszwakte is bepaald met toetsen waarbij de kinderen de opdracht krijgen snel te lezen. Snel lezen is dan de invalshoek. Dat betekent ook dat op veel zorginstellingen aan dat snel kunnen lezen gewerkt gaat worden. Naast die percentielsbenadering is er ook een redzaamheidsbenadering ten aanzien van dyslexie en daarbij is niet het percentiel de invalshoek, maar gaat het om de vraag of een kind gehandicapt wordt door zijn beperkte leesvaardigheid. Daar heeft de dyslexie te maken met de vraag of een kind op tijd (midden groep 6) voldoet aan de redzaamheidsnorm van het minimaal kunnen lezen van 1 woord per seconde of een score van 178 op de drie gebruikte leestoetskaarten. Niet de norm van het snel kunnen lezen is het uitgangspunt, maar de vraag of het kind last ondervindt van zijn leesvaardigheidsniveau.
In dit deel van de website zullen beide 'kijken 'op dyslexie aan de orde komen. Daarbij komt ook aan de orde dat er kinderen zijn waarvoor de diagnose dyslexie niet geldt, maar die toch wel leesproblemen hebben. Bovendien zal worden aangegeven dat bij de beoordeling van de leesproblemen het begrijpend lezen uiteindelijk leidend is.